Middelbert is één van de MEER-dorpen en kent een tweetal wegen, de Middelberterweg en de noordkant van de Olgerweg.
Het dorp heeft een aantal rijks-en gemeentemonumenten, waarvan de Martinuskerk het meest in het oog springt.

De romanogotische Martinuskerk van Middelbert is gebouwd in de 13 eeuw. In de eeuwen daarna is de kerk ingrijpend gewijzigd; de dakruiter dateert uit de 17de eeuw en de gehele westgevel is in de 18e eeuw vernieuwd evenals het koor van de kerk. Ook de spitsboogvensters van de kerk dateren uit deze periode. Bij de laatste restauratie in de zeventiger jaren van de 20ste eeuw is een eerder in 1905 aangebrachte pleisterlaag weer verwijderd.
Het kerkmeubilair inclusief de kansel dateren uit de 18de eeuw. Het orgel is in 1822 gebouwd door de uit Duitsland afkomstige en in Groningen gevestigde orgelmaker Johan Wilhelm Timpe.

Boven de mooie steen met twee Griekse bijbelteksten is in 1905 een jaartalsteentje gemetseld. Onder aan de zuidwesthoek staan de initialen van de toenmalige uitvoerders.
Boven de preekstoel tekent zich de rondboog af van het gewelf van de oudste travee. Verder naar het westen zit een spitsbogige muraal evenals in de noordmuur van de tot kerkenkamer ingerichte ruimte boven het portaal. Aan deze zijde is op de orgelgalerij een oorspronkelijk venster blootgelegd. Het schip heeft een groot aantal nisjes. Ook het westportaal dat vroeger bij de kerk hoorde heeft twee nisjes. Voor de beide bankenblokken ligt een oude altaarsteen.

De kerk bezit een bijzonder gave inrichting, grotendeels in 1744 gemaakt. Op het middenpaneel zweeft een elegante engel met op de banderrol het jaartal 1753. De zijpanelen hebben sierlijke rocailles. Er hangen twee vroeg 19de-eeuwse handgekleurde prenten, het laatste Avondmaal naar een schilderij van de vroegromantische Amerikaan Benjamin West en de bruiloft te Kana naar Domenico Pellegrini.
De oudste zerk is van 1601, de overige zijn van later uit de 17de tot en met de 19de eeuw.

De klokkentoren wordt in de nacht van oud en nieuw gebruikt door de inwoners voor het traditionele “kloksmeren”.

 

Een ander karakteristiek kenmerk van Middelbert is de Middelberterplas, ooit een klein meertje dat door zandwinning voor o.a. Lewenborg en de Ringweg is uitgegroeid tot een plas van redelijke omvang die een verscheidenheid aan vissen en vogels trekt. De Middelberterplas is alleen voor de omwonenden toegankelijk maar via de wandeling 't Ommetje wel van dichtbij te bewonderen.  

 

Meer informatie over Middelbert staat in: Plaatsengids Middelbert